Zonder respect geen sport…

Het seizoen is nu twee maanden op gang. De prestaties van de waterpoloteams is conform verwachting en de wedstrijdzwem ploeg presteert goed en er zit ook groei in. Ons recreatie team doet gave activiteiten, de jeugd waterpolo krijgt nieuwe aanwas, dames zwemmen is groeiend en lijkt succesvol en last but not least Fit en Fun is fitter en heeft meer fun dan ooit! Kortom een goede start van het seizoen.

Als voorzitter zou ik tevreden kunnen zijn. Echter mijn ambitie is te groot om tevreden te kunnen zijn (mijn grootste handicap in het leven, eerlijk is eerlijk). Maar als ik nu objectief probeer te kijken dan gaat het toch hier en daar spannend worden. We hebben veel problemen met vrijwilligers werven voor onze activiteiten. En ik zie daar toch een gemakzucht in van onze leden en eigenlijk mist wat respect voor de club, voor onze sport en ook voor onze teamgenoten, medezwemmers en vrijwilligers.

Ik kan wel tientallen voorbeelden noemen waar ik me over verbaas. Simpel: onze waterpolo wedstrijden… hoe komt het toch elke keer weer dat de W-tafel zo lastig is te bemannen en waarom kunnen we niet als een geoliede machine werken achter deze tafel? Dan kunnen we de mooiste ballen gaan kopen, zou ik zo graag van die gave profi lijnen in het water willen hebben, maar zolang we achter de W-tafel te weinig ambitie hebben om ook hier top te presteren mist daar net dat beetje respect voor de Scheidsrechter, de spelers van de tegenstanders, de spelers uit ons eigen team en het publiek.

Een ander voorbeeld is hoe onze clubheld en inmiddels icoon, de penningmeester, naast het bijhouden van onze financiën inmiddels recreatie zwemmen trekt, de dames elke zondag ontvangt, voor onze vereniging regelmatig fluit, actief in elke commissie en het voor ons mogelijk maakt te sporten. De taken rondom het recreatie zwemmen zijn leuk, maar kosten veel tijd en daar zoeken we eigenlijk al een tijdje ondersteuning in.

En dan mijn grootste verbazing: ik zie te weinig mensen op onze trainingen van waterpolo. Als ik kijk naar de E- en D-jeugd: als er eens 1 a 2 van de inmiddels 24 jeugdleden niet zijn dan is dat uitzonderlijk, altijd grote opkomst. Dan vergelijk ik dit met de heren en dames en zie ik een paar zaken:

  1. we hebben zo ongeveer de meeste trainingsmomenten en uren van de regio en dat is natuurlijk een luxe die we ons blijkbaar niet beseffen;
  2. de opkomst te beperkt is. Dit getuigt eigenlijk van weinig respect naar je team genoten, naar de trainer en naar de andere zwemmers. Misschien denk je zonder training het niveau te kunnen vasthouden, dit is een misverstand en onderwaardering van je maatjes. Ook al werk je elke dag aan je conditie, waterpolo is en blijft ook een teamsport.
  3. het excuus dat je het druk hebt, zware baan, druk gezin, weinig vrije tijd, maar minimaal één van de drie trainingen liefst maandag en donderdag moet toch echt op te brengen zijn als je voor een teamsport kiest.

Tot slot hebben we dit jaar een waterpolo toptrainer langs de rand van het bad staan op maandag die ons anderhalf uur super goed traint en zelfs op donderdag als meezwemmende trainer ons de kneepjes van het waterpolo vak leert. Ik heb eigenlijk nog nooit zoveel progressie gehad in mijn spel als in dit jaar. Super gaaf dus!!! Super luxe dus!!! Toch valt de opkomst zoals gezegd wat tegen en komen we vrijwel allemaal te laat, staan nog 5 a 10 minuten te kletsen langs de kant of hebben te veel weerwoord tegen de trainer. Ja ook ik doe dat… Dat is toch geen respect tonen.

Sporten is leuk als het begint met respect. En dat is nu juist wat onze vereniging weer een beetje meer kan gebruiken. Respect voor de sport, voor onze vrijwilligers, voor onze trainers en voor ons zelf. Denk daar eens over en denk eens met mij mee…Want ik vind het belangrijk dat we onze gave club ook super gaaf houden!

Van de rest van het seizoen gaan we ook weer een mooi gaaf sportieve periode maken!

Met respect groet ik u allen,

Gerbrand Ruiter

Comments are closed